1. Twórcą technologii był Nicholas Sheridon(1975). Wykorzystał kulki magnetyczne i dwie folie, w tym jedną przewodzącą prąd elektryczny. Mikroskopijne kulki były dwukolorowe –z jednej strony białe, z drugiej czarne. Kulki zostały wprasowane pomiędzy folie kolorem białym na spód. Kiedy do folii przewodzącej przykładano punktowe pole elektryczne, wtedy kulki obracały się, prezentując swoją czarną stronę. Tym samym sprawiały wrażenie bycia śladem pisma na kartce papieru. Po przyłożeniu silnego pola elektrycznego odwracały się z powrotem –napis się ścierał. 2. Rozwój e-papieru nastąpił w latach 90. XX wieku. Joseph Jacobson zmodyfikował wynalazek Sheridona, zastępując dwukolorowe kulki kapsułkami z naładowanymi w środku elementami. Te z czasem zastąpiono czarnym pigmentem naładowanym ujemnie oraz białym–naładowanym dodatnio. Pod wpływem działania przewodnika elektrycznego, kapsuły przemieszczają się, tworząc pożądany obraz. W skrócie: e-papier to małe kuleczki atramentu, które za pośrednictwem impulsów elektrycznych układają się w piksele. Mamy więc jasne tło i ciemny atrament, który pokazuje tekst.
